De bewoners van deze nederzetting leefden vooral van de visserij en de jacht en werkten hard aan de afwatering van het gebied. De veenrijke omgeving was voor de inwoners van Nieuwerkerk aan den IJssel de belangrijkste inkomstenbron. Aan het einde van de vijftiende eeuw begon men met het afgraven van de veengrond en het 'slagturven’ (turfsteken onder water). Deze bedrijfstak werd gestimuleerd door een stijgende behoefte aan brandstof door de bevolkingsgroei in de steden en op het platteland, en door nieuwe industrieën als de steenbakkerijen. In de eerste helft van de zestiende eeuw telde de nederzetting al zo’n zestig woningen en werd de dorpskerk gebouwd, die er tot op de dag van vandaag staat.
Laagste punt van Europa
Door de winning van turf in het gebied rondom Nieuwerkerk aan den IJssel ontstonden grote plassen, waardoor de plaats een soort eiland werd tussen al het water. In 1825 werd dan ook besloten een begin te maken met de drooglegging van de Zuidplas. Een halve eeuw later, in 1866, gebeurde hetzelfde met de Alexanderpolder, waardoor Nieuwerkerk aan den IJssel werd omringd door vruchtbare landbouwgrond en de agrarische sector groeide. Tegenwoordig ligt het laagste punt van de Europese Unie in deze gemeente, op 6,76 meter onder NAP.
Glascultuur en forensen
Door de aansluiting op het spoorwegennet in 1855 groeide de bevolking van Nieuwerkerk aan den IJssel snel. Ook bloeide de glascultuur op en vestigden enige industrieën zich in deze plaats aan de IJssel. De grootste groei maakte Nieuwerkerk aan den IJssel echter na de Tweede Wereldoorlog door, onder meer doordat zich hier veel forensen vestigden; dat vereiste de bouw van compleet nieuwe wijken, zoals de Oranjebuurt en Zuidplas. Sinds 1 januari 2010 is Nieuwerkerk onderdeel van de nieuwe gemeente Zuidplas.
Ontdek meer
Ontvang de laatste verhalen in je mailbox
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe publicaties? Abonneer je dan op onze nieuwsbrief!
